Μέχρι το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, η μεταφορά φρέσκου γάλακτος με το σιδηρόδρομο περιοριζόταν ακόμα σε τοπικές μετακινήσεις, καθώς τα μεγάλα αστικά κέντρα μπορούσαν ακόμα να καλύψουν τις ανάγκες για γαλακτοκομικά προϊόντα. Μόνο με τις τεράστιες αυξήσεις πληθυσμού στα μέσα της δεκαετίας του 1860 η παραγωγή γάλακτος αναγκάστηκε να μεταφερθεί από τα περίχωρα των πόλεων στην ύπαιθρο, δημιουργώντας το πρόβλημα της γρήγορης μεταφοράς του από την πηγή στην αγορά.
Η επακόλουθη ραγδαία ανάπτυξη της βιομηχανίας γάλακτος οφειλόταν εξ ολοκλήρου στους σιδηροδρόμους που παρείχαν μέσο γρήγορης μεταφοράς αγαθών στην αγορά, και η Great Western Railway αντιλήφθηκε γρήγορα τη σημασία της παροχής ειδικού υλικού για την επίτευξη αυτού.
Το γάλα όχι μόνο αλλοιώνεται γρήγορα, αλλά είναι επίσης πολύ ευαίσθητο στην κίνηση, γι' αυτό κάθε ειδικά κατασκευασμένο σιδηροδρομικό όχημα έπρεπε να μπορεί να ενσωματωθεί σε επιβατικές αμαξοστοιχίες για ταξίδια υψηλής ταχύτητας.
Αντιλαμβανόμενη αυτό, από την αρχή η GWR δημιούργησε οχήματα πολύ διαφορετικά από τα τυπικά κλειστά βαν της, με πλακέτες με ευρύ κενό για να εξασφαλίζεται επαρκής αερισμός και ψύξη των δοχείων γάλακτος, μαζί με βαριά ανάρτηση για βελτίωση της οδήγησης. Πραγματοποιήθηκαν επίσης πειράματα με πόρτες, καθώς η GWR επιδίωκε να βρει τον καλύτερο τρόπο φόρτωσης των δοχείων στα βαν.
Τα πρώιμα τετράτροχα βαν που εμφανίστηκαν από τον Απρίλιο του 1873 σύντομα αντικαταστάθηκαν από βελτιωμένα εξατροχα οχήματα, καθώς η GWR είχε κατασταλάξει σε αυτή τη διάταξη για το κύριο στόλο επιβατικών αμαξοστοιχιών της στα τέλη της δεκαετίας του 1870 και τα πρώτα αποκλειστικά διαγράμματα βαν γάλακτος, O.1 και O.2, εμφανίστηκαν μεταξύ μέσου 1889 και μέσου 1890· η GWR αφιέρωσε σχεδόν ολόκληρη τη σειρά διαγραμμάτων O αποκλειστικά στην κυκλοφορία γάλακτος. Αυτά τα οχήματα συνέχισαν να βελτιώνονται, αλλά τον Αύγουστο του 1906 εμφανίστηκε το πρώτο bogie βαν γάλακτος, το διάγραμμα O.7 Siphon F (Siphon ήταν ο τηλεγραφικός κωδικός της GWR για βαν γάλακτος και το F υποδείκνυε την έκδοση του οχήματος).
Μέχρι το 1913, η Great Western Railway είχε φτάσει σε σημείο όπου τα αρχικά 4τροχα και 6τροχα βαν γάλακτος ήταν παρωχημένα και απαιτούσαν αντικατάσταση. Μια πρωτότυπη έκδοση 50’ με bogie, το διάγραμμα O.10 του Οκτωβρίου 1908, είχε αποδειχθεί επιτυχημένη και ικανοποιούσε τις απαιτήσεις της GWR για ένα ευέλικτο σχέδιο gangway βαν γάλακτος, οδηγώντας στη δημιουργία του Siphon G· μια οικογένεια gangway bogie βαν που κατασκευάστηκαν μεταξύ 1913 και 1955 και που τελικά έφτασαν τα 365 οχήματα.
Αρχικά κατασκευασμένο με εξωτερικό πλαίσιο σώματος και κλειστή οριζόντια επένδυση, ένα πρωτότυπο σχέδιο για το διάγραμμα O.22 κατασκευάστηκε τον Αύγουστο του 1926 που διέθετε εσωτερικό πλαίσιο, βασιζόμενο σε 9’ αμερικανικά bogies (αν και ακόμα με οριζόντια επένδυση σώματος), το σχέδιο αποδείχθηκε κατάλληλο για όλες τις περιοχές της GWR. Το 1929, έγινε παραγγελία για 50 οχήματα με το διάγραμμα O.22, η οποία ακυρώθηκε (πιθανώς λόγω οικονομικών περιορισμών), και στη συνέχεια αναβίωσε το 1930 ως παραγγελία για 20 οχήματα με νέο διάγραμμα, το O.33.
Τα O.33 Siphon Gs κατασκευάστηκαν σε τέσσερα Lot, καλύπτοντας μια περίοδο μεταξύ Ιουλίου 1930 και Μαΐου 1945 και συνολικά κατασκευάστηκαν 115 βαγόνια σύμφωνα με αυτό το διάγραμμα. Η πρώτη και πιο εμφανής διαφορά στην εμφάνιση των O.33 (σε σχέση με τις προηγούμενες εκδόσεις Siphon G), ήταν η εισαγωγή κάθετης επένδυσης, πιθανώς λόγω του ότι το ξύλο ήταν φθηνότερο και πιο εύκολο στην προμήθεια και αυτοί οι περιορισμοί κόστους ήταν εμφανείς και αλλού, με τα πρώτα κατασκευασμένα Lot να χρησιμοποιούν μεταχειρισμένους άξονες διαφόρων τύπων 9’ και 8’ 6”, καθώς και χρησιμοποιημένα σετ ηλεκτρικού φωτισμού Stones. Τα O.33 ήταν επίσης 2” πιο φαρδιά από τους προγόνους τους και εξοπλίστηκαν με μεγάλους στρογγυλούς αποσβεστήρες, καθώς και με νέο τύπο συνδέσμου διαδρόμου που κρεμόταν από βάσεις, αντί για τον τύπο «ψαλιδιού».
Καθώς τα σύννεφα του πολέμου συγκεντρώνονταν πάνω από την Ευρώπη το 1938, η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ενίσχυσε τις προετοιμασίες της για τον αντίκτυπο των εχθροπραξιών στον πολιτικό πληθυσμό, με την υπόθεση ότι οποιαδήποτε βομβαρδιστική επίθεση στις πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου θα προκαλούσε τόσο μεγάλο αριθμό θυμάτων ώστε οι τοπικές εγκαταστάσεις θα ήταν υπερφορτωμένες.
Για να αντιμετωπιστεί αυτό, τέθηκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο που θα δημιουργούσε Τρένα Εκκένωσης Θυμάτων και σε μια συνάντηση των Επιθεωρητών Σιδηροδρόμων που πραγματοποιήθηκε στον Σταθμό Liverpool Street στις 4 Απριλίου 1939, συμφωνήθηκε η δημιουργία 34 ημι-μόνιμων Τρένων Ασθενοφόρων, το καθένα να αποτελείται από δύο Brake Thirds και δέκα Βαγόνια, ικανά να φιλοξενήσουν τουλάχιστον 30 φορεία ανά βαγόνι. Κάθε Σιδηροδρομική Εταιρεία θα παρείχε ένα ποσοστό των συνολικών απαιτούμενων τρένων, με το GWR να υποχρεούται να προμηθεύσει έξι τρένα.
Για τα Ward Cars, το GWR επέλεξε να μετατρέψει 60 Siphon Gs για τα έξι τρένα (αριθμημένα 326-331), καθώς ήδη ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις του Υπουργείου Υγείας για τα οχήματα να είναι ηλεκτρικά φωτισμένα και καλά αεριζόμενα, αλλά απαιτούνταν ακόμα κάποια εργασία για να σφραγιστούν τα ρεύματα αέρα, να εξασφαλιστεί ότι τα οχήματα ήταν αδιαφανή στο φως και να τοποθετηθούν οι βάσεις και τα ράφια απαραίτητα για τη μεταφορά φορείων· 42 σε κάθε βαγόνι, με συνολικό κόστος £82 ανά όχημα.
Μέχρι τον Νοέμβριο του 1939, ένας Siphon G είχε αφαιρεθεί από κάθε CET του GWR, αντικαθιστώνταςται από ένα «Staff Car» και μέχρι τον Δεκέμβριο, όταν ο συνολικός αριθμός των CET μειώθηκε σε 18 σε εφεδρεία, η δέσμευση του GWR είχε μειωθεί στην παροχή τεσσάρων CET, απελευθερώνοντας 20 Siphon Gs πίσω στην κυκλοφορία.
Τον Ιούλιο του 1943, απαιτήθηκαν 42 Siphon Gs για τα Τρένα Ασθενοφόρων στο Εξωτερικό αριθμοί 32-35 και 45-46 και πάλι ένας αριθμός τροποποιήθηκε, αυτή τη φορά για να ταιριάζει στη λειτουργία σε ευρωπαϊκές σιδηροδρομικές γραμμές.
Αυτές οι τροποποιήσεις περιελάμβαναν την τοποθέτηση φρένων Westinghouse, την αφαίρεση του μηχανισμού χειροφρένου, την προσθήκη δεξαμενής νερού, σκαλοπατιών στα άκρα και χειρολισθήρων. Επιπλέον των OATs, σχηματίστηκαν άλλοι 12 Siphon Gs σε δύο Τρένα Ασθενοφόρων του Στρατού των ΗΠΑ, αριθμοί 69 και 70.
Με τη διακοπή των εχθροπραξιών και την επαναπατρισμό των Siphon Gs στο GWR μετά την υπηρεσία ασθενοφόρου, οι προκύπτουσες μετατροπές πίσω σε υπηρεσιακό απόθεμα οδήγησαν στη δημιουργία δύο νέων διαγραμμάτων: O.59 και M.34.
Το διάγραμμα O.59 προέβλεπε την αποκατάσταση των Siphon G στην αρχική τους προδιαγραφή αμαξώματος, με την επαναφορά των περσίδων. Πράγματι, η μόνη διακριτή διαφορά μεταξύ του αρχικού O.33 και της μετατροπής O.59 ήταν ότι οι αεραγωγοί οροφής διατηρήθηκαν. Συνολικά, 36 οχήματα ανακατασκευάστηκαν σύμφωνα με αυτό το διάγραμμα, αν και υπάρχει κάποια αμφιβολία για το αν τα οχήματα 2979-2984 ήταν μετατροπές ή κατασκευάστηκαν από την αρχή ως O.59, δεδομένης της ημερομηνίας κατασκευής και εισόδου τους σε κυκλοφορία.
Το διάγραμμα M.34 απαιτούσε πολύ λιγότερη εργασία για την αποκατάσταση των υπολοίπων 31 οχημάτων σε κυκλοφορία, καθώς δεν είχαν αλλάξει στην εμφάνισή τους, παραμένοντας εξωτερικά όμοια με τη διαμόρφωση της υπηρεσίας ασθενοφόρων. Όπως και με το O.59, ο αρχικός αριθμός αποκαταστάθηκε στο απόθεμα, ωστόσο για πρώτη φορά η ονομασία τους άλλαξε σε Βαγόνια Δεμάτων (Parcels Vans), αντί για Βαγόνια Γάλακτος (Milk Vans).
Η χρησιμότητα και η ευελιξία του σχεδίου Siphon G είχαν προσφέρει στην GWR ένα βαγόνι bogie κατάλληλο για πολλές χρήσεις, όπως είχε αρχικά προβλεφθεί το 1913, και αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από το British Railways Board καθώς η εποχή των «Big Four» έδωσε τη θέση της σε έναν κρατικοποιημένο σιδηρόδρομο το 1948.
Τα επίπεδα κυκλοφορίας αυξήθηκαν καθώς οι σιδηρόδρομοι ανάρρωσαν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτέλεσμα αλλαγής στις κοινωνικές συνήθειες, και οι νεοσύστατες British Railways βρέθηκαν σε μεγάλη ανάγκη για βαγόνια με τροχούς bogie ικανά για ταχύτητες εξπρές. Έτσι, παραγγέλθηκαν και κατασκευάστηκαν τρία νέα παρτίδες Siphon G, συνολικά 80 οχήματα, σύμφωνα με το νέο διάγραμμα O.62, μεταξύ Οκτωβρίου 1950 και Οκτωβρίου 1955. Αξιοσημείωτο είναι ότι το νέο διάγραμμα εξακολουθούσε να αναφέρεται ως «Milk Van», παρόλο που το Siphon G πλέον εξυπηρετούσε περισσότερο σε ρόλο GUV και είχε ελάχιστες αλλαγές από το αρχικό O.33, εκτός από μια βασική διαφορά· την προσθήκη οκτώ συρόμενων αεραγωγών με περσίδες σε κάθε πλευρά του αμαξώματος, τοποθετημένων ακριβώς πάνω από το solebar.
Τα Siphon Gs ήταν ιδανικά για τη μεταφορά δεμάτων, αλλά η συνεχιζόμενη αύξηση της κυκλοφορίας εφημερίδων στις αρχές της εποχής των κρατικοποιημένων British Railways πιθανότατα αντιπροσώπευε την κορύφωση αυτού του τύπου κυκλοφορίας, με την Western Region να βασίζεται στον στόλο των Siphons για τη μεταφορά χαρτιού εφημερίδων. Στο απόγειό της κατά τις δεκαετίες του 1950, 1960 και 1970, η British Railways λειτουργούσε πάνω από 50 αποκλειστικά τρένα εφημερίδων κάθε καθημερινή, με περίπου 75 δρομολόγια να μεταφέρουν τις ογκώδεις κυριακάτικες εκδόσεις τα Σαββατοκύριακα, καλύπτοντας πάνω από το 75% της συνολικής παραγωγής εφημερίδων του Σαββατοκύριακου στη χώρα.
Κατά τη διάρκεια μιας τυπικής νύχτας στην υπηρεσία χειμώνα 1970-71, συνολικά 23 Siphon Gs ήταν δεσμευμένα σε αποκλειστικά δρομολόγια εφημερίδων που ξεκινούσαν από το Paddington κάθε πρωί καθημερινής, με επιπλέον πέντε να δεσμεύονται σε νυχτερινά τρένα που μετέφεραν διάφορα είδη αλληλογραφίας και κινούνταν προς τα δυτικά, σε προορισμούς όπως το Penzance, Barnstaple Jcn, Kingswear, Gloucester και Carmarthen, με τους προορισμούς να αναγράφονται σε πινακίδες τοποθετημένες στα πλευρικά μέρη των βαγονιών.
Πολλά από τα βαν O.33 και O.59 αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία κατά τα μέσα έως τέλη της δεκαετίας του 1960, αλλά καθώς η δεκαετία του 1960 έδωσε τη θέση της στη δεκαετία του 1970 και η εποχή Rail Blue TOPS επικράτησε, τα Siphon Gs εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται εκτενώς στη Western Region, με την κυκλοφορία δεμάτων και εφημερίδων να μεταφέρεται από διάφορα μέσα έλξης, συμπεριλαμβανομένων των Class 31, Class 47 και Class 50.
Διαφορετικά ταξινομημένα ως NNV και NMV από το TOPS, και σε πολλές περιπτώσεις τώρα εξοπλισμένα με ETH, τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1970 είδαν 34 Siphon Gs να επανασυστήνονται με το λογότυπο «Newspapers» της BR, ενώ οι υπόλοιποι επιζώντες μεταφέρθηκαν σε υπηρεσία Τμήματος, ιδιαίτερα με την επωνυμία Enparts, τον στόλο βαν της Western Region που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά ανταλλακτικών για μηχανές και τροχαίο υλικό από το Swindon στα μεγαλύτερα Motive Power Depots. Ένας αριθμός επίσης χρησιμοποιήθηκε ως βαν αποθήκευσης υλικών επένδυσης καθισμάτων, για χρήση μεταξύ Litchurch Lane, Derby και Swindon Works και καθώς η κυκλοφορία εφημερίδων μειώθηκε σε ασημαντότητα στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οδηγώντας στην τελική απόσυρση των Siphon Gs από την κερδοφόρα υπηρεσία, ήταν αυτά τα τελευταία λίγα οχήματα Τμήματος που παρέμειναν σε λειτουργία μέχρι το 1985, πριν και αυτά τελικά αποσυρθούν και διαλυθούν.
Περίπου δύο δωδεκάδες Siphon Gs διασώθηκαν αρχικά για διατήρηση, αλλά αυτός ο αριθμός έχει πλέον μειωθεί, αν και υπάρχουν ωραία παραδείγματα που επιβιώνουν στη Severn Valley Railway, τη Gloucestershire & Warwickshire Railway, το Didcot, το Quainton και το Shildon, αρκετά από τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για τις έρευνες της Accurascale στα οχήματα κατά τη φάση έρευνας του έργου.
Το μοντέλο Accurascale OO/4mm κλίμακας αυτών των εμβληματικών βαν καλύπτει την πληθώρα παραλλαγών και αλλαγών που έλαβαν τα Siphons κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Δείτε τη συνολική μας γκάμα τώρα διαθέσιμη για προπαραγγελία εδώ.
ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ:
• Το πρώτο εσωτερικά ενισχυμένο Siphon G ήταν το Νο. 1270, κατασκευασμένο σύμφωνα με το διάγραμμα O.22 τον Αύγουστο του 1926, για χρήση ως Milk Van, μεταφέροντας γάλα σε δοχεία.
• Εισήχθη κάθετη επένδυση στα Siphon Gs με το διάγραμμα O.33
• Το πρώτο O.33 Siphon G ήταν το Νο. 2051, κατασκευασμένο τον Ιούλιο του 1930
• 195 οχήματα κατασκευάστηκαν σύμφωνα με δύο διαγράμματα· O.33 υπό την GWR και O.62 υπό την British Railways.
• Το 1938/39, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου διέταξε τη δημιουργία των Casualty Evacuation Trains (CETs) και η GWR αρχικά μετέτρεψε 60 Siphon Gs σε Ward Cars για αυτή την κίνηση.
• Αργότερα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, 42 Siphon Gs χρησιμοποιήθηκαν ως Ward Cars στα Overseas Ambulance Trains.
• Κατά την επιστροφή τους από την πολεμική υπηρεσία, τα Siphon Gs μετατράπηκαν ξανά για υπηρεσιακή χρήση είτε ως διάγραμμα O.59 (Milk Vans) είτε ως διάγραμμα M.34 (Parcels Vans).
• 34 Siphon Gs επαναταξινομήθηκαν και επανεξοπλίστηκαν ειδικά ως NNV Newspaper Vans υπό το TOPS, με άλλες επαναταξινομήσεις να περιλαμβάνουν NMV και QRV.
• Οι τελικές αποσύρσεις από την υπηρεσία πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1982-84, αν και ένας αριθμός επιβίωσε στην Υπηρεσία Τμήματος μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
