Ο ντιζελοηλεκτρικός ελιγμοστής Νο. 7079 του English Electric του 1934 για το LMS αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένος και οδήγησε σε περαιτέρω παραγγελίες σε όλες τις "Big Four" σιδηροδρομικές εταιρείες. Η καταγωγή του τροφοδότησε άμεσα την προσπάθεια των British Railways, μετά την εθνικοποίηση του 1948, να δημιουργήσουν έναν τυποποιημένο μεγάλο ελιγμικό μηχάνημα. Βασιζόμενο σε μεγάλο βαθμό στο σχέδιο των 350 hp του LMS αλλά ενσωματώνοντας βελτιώσεις και ευελιξία για διαφορετικούς κινητήρες και ηλεκτρικό εξοπλισμό, ο προκύπτων τυποποιημένος ντιζελοηλεκτρικός ελιγμοστής BR 0-6-0 — αργότερα γνωστός ως Class 08 — μπήκε σε παραγωγή το 1952 ως Νο. 13000.

Μεταξύ 1950 και 1962, κατασκευάστηκαν 1.193 μηχανές σε διάφορα εργαστήρια της BR, με πολλαπλούς συνδυασμούς κινητήρα/ηλεκτρικού εξοπλισμού και μια παραλλαγή με υψηλότερη μετάδοση για τη Νότια Περιοχή που έγινε η Class 09. Οι μηχανές εξελίχθηκαν μέσα από διαφορετικές βαφές, σήματα ασφαλείας και συστήματα πέδησης, και μέχρι τη δεκαετία του 1970 τους αποδόθηκαν ταξινομήσεις TOPS: Class 08, 09 και 10. Καθώς οι αμαξοστοιχίες μειώθηκαν τη δεκαετία του 1980–90, ο στόλος συρρικνώθηκε, αν και εκατοντάδες επιβίωσαν μέχρι την ιδιωτικοποίηση.

Σήμερα, περίπου 250 παραδείγματα παραμένουν σε υπηρεσία ή διατήρηση, με μερικά να λειτουργούν ακόμα για τη Freightliner και άλλα να μετατρέπονται για σύγχρονη πράσινη έλξη, αποδεικνύοντας την ανθεκτική ευελιξία του αρχικού σχεδιασμού.