Το σιδηροδρομικό δίκτυο των μεταφορών του Λονδίνου είναι ευρέως γνωστό ότι είναι ηλεκτρισμένο και «υπόγειο», αλλά πάντα υπήρχε ένας μικρός στόλος ατμομηχανών που διατηρούνταν για να λειτουργούν τρένα υποδομής στις επιφανειακές γραμμές. Μέχρι τη δεκαετία του 1950, αυτές οι παλαιότερες ατμομηχανές είχαν περάσει πολύ από την ακμή τους και η London Transport άρχισε να ψάχνει για αντικαταστάτες. Εξετάστηκαν μηχανές ντίζελ, όπως και ένας μικρός στόλος ατμομηχανών πρώην GNR J52, αλλά η δοκιμή τους ήταν ανεπιτυχής. Το 1956, η λύση ήρθε στα πρόσφατα αποσυρθέντα πρώην τανκς GWR 57xx.

Απαιτήθηκαν τροποποιήσεις στις οροφές της καμπίνας για να επιτρέψουν πιο στενά ανοίγματα που περιελάμβαναν την αφαίρεση του προεξέχοντος τμήματος της οροφής και την τοποθέτηση μιας νέας λωρίδας βροχής ψηλότερα στην οροφή. Χρειάστηκαν επίσης τροποποιήσεις για να τοποθετήσουν τις ατμομηχανές με «ταξιδιωτικές στρόφιγγες» ώστε να είναι συμβατές με το σύστημα σηματοδότησης της LT. Αυτά τα στρόφιγγα θα έρθουν σε επαφή με μια ράμπα που ανυψωνόταν με κόκκινα σήματα προκαλώντας απώλεια του φρένου κενού και σταματώντας το τρένο. Τοποθετήθηκαν επιπλέον βραχίονες στην πλάκα κίνησης και οι στρόφιγγες τοποθετήθηκαν σε αυτές. Η θερμότητα του ατμού δεν ήταν απαίτηση για τα μηχανικά τρένα, οπότε αυτό αφαιρέθηκε. Συνολικά 13 ατμομηχανές αγοράστηκαν από την LT αν και μόνο 11 έτρεξαν ποτέ ταυτόχρονα.


Το Steam στο σύστημα LT διήρκεσε μέχρι το 1971, 3 χρόνια μετά τη μεγάλη «τελική μέρα» στο BR. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι «Red Panniers» κέρδισαν αρκετούς θαυμαστές καθώς ήταν ακόμα ατμομηχανές βασικού τύπου που έκαναν πραγματική δουλειά, σε αντίθεση με τα βιομηχανικά συστήματα που πάλευαν να βρουν την εύνοια πολλών ενθουσιωδών. Αυτή η περίοδος 3 ετών επέτρεψε επίσης σε πολλά από τα LT panniers να βρουν σπίτια υπό διατήρηση μετά την απόσυρσή τους. Τα νεοσύστατα συστήματα συντήρησης έπρεπε να αγοράσουν είτε βιομηχανικές ατμομηχανές είτε ατμομηχανές σε κατάσταση διάλυσης, επομένως δεν χάθηκε η ευκαιρία αγοράς μιας λειτουργικής ατμομηχανής κύριας γραμμής. LΤο 95 ήταν ακόμη και στον ατμό την ημέρα που έφτασε στο Severn Valley Railway!

LΤο 94 ήταν μία από αυτές τις ατμομηχανές. Μετά τη μεταφορά της τελευταίας υπηρεσίας ατμού στο μετρό, πουλήθηκε από την υπηρεσία στην «7029 Clun Castle ltd» και μεταφέρθηκε στο Tyseley στο Μπέρμιγχαμ. Έχει φανεί τόσο στο LT προσωπείο του ως L94 ή βαμμένο σε κατάσταση GWR ή BR ως τον αρχικό του αριθμό 7752. Ένα προϊόν της Γλασκώβης, που χρονολογείται από το 1930, LΤο 94/7752 πρέπει να θεωρηθεί ως ένα από τα πιο σκληρά εργαστήρια συντήρησης, καθώς το 2011 εφοδιάστηκε με εξοπλισμό για λειτουργία στην κύρια γραμμή. Διατηρώντας ακόμη την «κομμένη καμπίνα» LT αλλά έχοντας χάσει τα στηρίγματα του κρουνού ταξιδιού, απέκτησε τώρα νέες τροποποιήσεις. Ένα ταχύμετρο τύπου GWR τοποθετήθηκε στον πίσω τροχό κάτω από την πλευρά του οδηγού και δύο κιβώτια ηλεκτρικού εξοπλισμού τοποθετήθηκαν κάτω από την πλάκα κίνησης για να φιλοξενήσουν τα ηλεκτρονικά για τη σύγχρονη σηματοδότηση κύριας γραμμής. Επίσης εμφανείς είναι ελαφρώς πιο γυαλισμένες περιοχές από ό,τι θα είχε κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της μοίρας, καθώς και οι υποχρεωτικές προειδοποιητικές αναβοσβήνειες OHLE στις περιοχές των βημάτων. LΟ 94 εθεάθη να δουλεύει συχνά με τον συμμαθητή 9600, είτε πάνω και ουρά, διπλής κατεύθυνσης είτε ακόμη και να χρησιμοποιείται ως ζεύγος για τραπεζικά καθήκοντα σε ορισμένες από τις σιδηροδρομικές διαδρομές της Vintage Trains καθώς και για περιόδους ενοικίασης σε διατηρημένους σιδηροδρόμους σε όλη τη χώρα. LΤο 94 έχει ξαναβαφτεί πρόσφατα σε βερνίκι Great Western Green και φέρει τον αρχικό αριθμό 7752.