Έχει περάσει λίγος καιρός από τότε που ανακοινώσαμε ένα πακέτο βαγονιών Accurascale Exclusives. Στην πραγματικότητα, όχι. Έχει περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα!
Αλλά εδώ είμαστε με ένα ακόμα, και ένα που χρησιμοποιεί τύπο βαγονιού για τον οποίο δεν έχουμε μιλήσει για λίγο.
Τα ενδιαφέροντα και ασυνήθιστα βαγόνια hopper NER 20t βρήκαν μεγάλη χρήση στα χέρια ιδιωτών ιδιοκτητών, ειδικά σε βιομηχανικό περιβάλλον. Σκεφτήκαμε να προσθέσουμε ένα ακόμα τριπλό πακέτο από αυτά στην πρώτη παραγωγική παρτίδα με την εντυπωσιακή και αρκετά ελκυστική βαφή "Londonderry Collieries".
Ιστορία
Χτισμένο στον χώρο παλαιών φούρνων έκρηξης, που βρίσκεται στο Nose’s Point νότια του λιμανιού Seaham, η κατασκευή του ορυχείου Dawdon ξεκίνησε στις 26 Αυγούστου 1899 για να μειωθεί το κόστος εξόρυξης από τους παλιούς φρέατες στο Seaham Colliery, και το ορυχείο άνοιξε πλήρως το 1907.
Μέχρι το 1910, οι 3.300 ανθρακωρύχοι στο Dawdon Colliery παρήγαγαν ήδη ένα εκατομμύριο τόνους χειρονακτικά εξορυσσόμενου άνθρακα ετησίως και μέχρι το 1930 ο αριθμός των εργαζομένων στο ορυχείο είχε φτάσει στο αποκορύφωμά του, με συνολικό εργατικό δυναμικό 3.798 άτομα. Πριν το 1899, το Dawdon ήταν ένα μικρό χωριό με 83 σπίτια, αλλά υπό την αιγίδα του Έκτου Μαρκησίου του Londonderry, επεκτάθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, με την κατασκευή είκοσι δρόμων νέων κατοικιών για να φιλοξενήσουν το ταχέως αυξανόμενο εργατικό δυναμικό στο ορυχείο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, η αυξανόμενη ποσότητα άνθρακα που εξορυσσόταν από το Dawdon Colliery οδήγησε τα Londonderry Collieries να εκδώσουν παραγγελία για νέο στόλο ξύλινων hopper 20T, με την Charles Roberts & Sons να κερδίζει το συμβόλαιο, κατασκευάζοντας τα νέα βαγόνια το 1935. Ο σχεδιασμός ήταν σχεδόν αδιάκριτος από τους τύπους P7 του North Eastern Railway, ακόμα και μέχρι την τοποθέτηση εκτεταμένων ξύλινων στηριγμάτων και τις ανοιχτές υποδοχές 'letterbox' στα άκρα για βοήθεια στις εργασίες ρυμούλκησης με σχοινί. Όπως και αλλού, τα ξύλινα στηρίγματα κόπηκαν γρήγορα στο επίπεδο του headstock, σύμφωνα με τη γενική πρακτική του LNER, αλλά παραδείγματα παρέμειναν ακόμα και μέχρι τη δεκαετία του 1950.
Υπό το εθνικοποιημένο National Coal Board, τα βαγόνια με ατσάλινο σώμα αντικατέστησαν γρήγορα τα βαγόνια με ξύλινο σώμα στα ορυχεία, και τα επιζώντα πρώην ξύλινα 20T εργαλεία είτε μεταφέρθηκαν κεντρικά στο Seaham, για χρήση στην εκφόρτωση απορριμμάτων και 'smalls' (αγορασμένα από τα staithes από τον στόλο των βαγονιών Chaldron του Seaham), είτε υποβαθμίστηκαν σε 15 τόνους για την απομάκρυνση πολύ μεγάλων κομματιών άνθρακα.
Σε αντίθεση με τα Chaldrons στο Seaham, που είχαν χρησιμότητα που δεν κάλυπταν άλλα βαγόνια, τα επιζώντα hopper 20T ήταν πλεονάζοντα και είχαν σχεδόν εξαφανιστεί από τους σιδηροδρόμους του συστήματος Londonderry μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Το Μοντέλο
